Zachęcamy do zapoznania się z treścią nowelizacji (przewiń w dół storny)
Poniżej pełen projekt ustawy pod którym zbieramy podpisy poparcia.
- tutaj wzór do pobrania w PDF [kliknij i pobierz]
- tutaj do pobrania jako obrazek
Karty z podpisami należy przesłać na adres:
Polska Liberalna Strajk Przdsiębiorców
ul. J.P. Woronicza 78/195
02-640 Warszawa
lub skontaktuj się z naszym przedstawicielem celem osobistego przekazania list (kliknj tutaj)
Przed przeczytaniem ustawy,
dla lepszego zrozumienia skutków
nowelizacji zachęcamy do
zapoznania sie z
BIZNESPLANEM DLA POLSKI (kliknij tutaj),
w którym ze szczegółowymi
wyliczeniami prezentujemy
skutki finansowe dla budżetu,
dla emerytur obecnych i przyszłych
i dla służby zdrowia,
realizacja PROJEKTU -
BEZ POTRĄCEŃ i DOBROWOLNEGO ZUS.
Zaznaczamy, iż legalizacja marihuany i likwidacja 500+ (niedługo 800+ - pomysł PiS i PO) jest niezbędnym elementem budżetu
zapewniającego zblinasnowanie finansów publicznych po tym jak w kieszeniach Polaków zostanie cała pensja brutto.
W projekcie znajdą też państwo część dotyczącą zwrócenia władzy w ręce narodu, poprzez referendum gwarantowane w Konstytucji, które na ten moment nie może odbyć się bez zgody polityków.
Głęboko wierzymy, że tworzenie społeczeństwa świadomego, obywatelskiego wraz z przeniesieniem realnej władzy w ręce obywateli, jest gwarancją sukcesu wprowadzenia istotnych zmian w Polsce.
Projekt
ustawa
z dnia …
O DOBROWOLNYCH SKŁADKACH ZUS DLA KAŻDEGO OBYWATELA (PENSJA W CAŁOŚCI NA KONTO BEZ POTRĄCEŃ ZE STRONY PAŃSTWA, A PRZEDSIĘBIORCY BEZ ZUS) WRAZ Z LIKWIDACJĄ 500+ ORAZ LEGALIZACJĄ MARIHUANY I PRZYWRÓCENIEM WŁADZY BEZPOŚREDNIEJ NARODU NAD POLITYKAMI ZGODNIE Z ART. 4 KONSTYTUCJI [1])
Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009, 1079, 1115, 1265, 1933, 2185 i 2476, 2707 oraz z 2023 r. poz. 326) wprowadza się̨ następujące zmiany:
„3. Nie podlegają ubezpieczeniom społecznym osoby, które złożyły oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b.”
„Art. 5a. 1. Ubezpieczony może złożyć oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b.
2. Osoba, która złoży oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b, traci status ubezpieczonego i zwolniona jest z podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne.
3. Utrata statusu ubezpieczonego i zwolnienie z podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenia społeczne następuje od dnia wskazanego we wniosku o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został złożony.
4. Osoba, która utraciła status ubezpieczonego wobec złożenia oświadczenia o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b, od dnia utraty statusu ubezpieczonego otrzymuje wynagrodzenie wolne od potrącenia od składek na ubezpieczenia społeczne.
5. Wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych nie oznacza utraty statusu ubezpieczonego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych zdrowotnego. Wyrejestrowanie z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego wymaga złożenia odrębnego oświadczenia o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Art. 5b. 1. Oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, może zostać złożone do Zakładu pisemnie lub w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo w systemie teleinformatycznym Zakładu.
2. Ubezpieczony, który jest jednocześnie płatnikiem składek, składa oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych samodzielnie.
3. Ubezpieczony, który nie jest jednocześnie płatnikiem składek, składa oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych za pośrednictwem płatnika składek lub podmiotu zgłaszającego ubezpieczonego do ubezpieczeń społecznych.
4. Oświadczenie o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych zawiera co najmniej następujące dane osoby, która rezygnuje z podlegania ubezpieczeniom społecznym:
1) imię i nazwisko oraz numer PESEL, a w razie, gdy nie nadano numeru PESEL - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu;
2) miejsce zamieszkania;
3) dzień utraty statusu ubezpieczonego.
5. Wzór oświadczenia o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
„15. W przypadku złożenia przez ubezpieczonego oświadczenia o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b, płatnik składek przekazuje do Zakładu imienne raporty miesięczne odpowiednio tylko w odniesieniu do pozostałych składek innych niż składki na ubezpieczenie społeczne.
16. W przypadku złożenia przez ubezpieczonego odrębnego oświadczenia o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, płatnik składek przekazuje do Zakładu imienne raporty miesięczne odpowiednio tylko w odniesieniu do pozostałych składek innych niż składki na ubezpieczenie zdrowotne.”
„6a. W przypadku złożenia przez ubezpieczonego oświadczenia o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 5b, płatnik składek przekazuje do Zakładu deklaracje rozliczeniowe odpowiednio tylko w odniesieniu do pozostałych składek innych niż składki na ubezpieczenie społeczne.
6b. W przypadku złożenia przez ubezpieczonego odrębnego oświadczenia o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, płatnik składek przekazuje do Zakładu deklaracje rozliczeniowe odpowiednio tylko w odniesieniu do pozostałych składek innych niż składki na ubezpieczenie zdrowotne.”
Art. 2. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2561, 2674, 2770 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 658) po art. 66 dodaje się art. 66a, art. 66b, art. 66c i art. 66d w brzmieniu:
„Art. 66a. Osoby, które złożyły oświadczenie o rezygnacji z ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia, o którym mowa w art. 66c, nie podlegają objęciu powszechnym obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym”
„Art. 66b. 1. Ubezpieczony może złożyć oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66c.
2. Osoba, która złoży oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66c, traci status ubezpieczonego i zwolniona jest z podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne.
3. Utrata statusu ubezpieczonego i zwolnienie z podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne następuje od dnia wskazanego we wniosku o wyrejestrowanie z ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66c, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został złożony.
4. Osoba, która utraciła status ubezpieczonego wobec złożenia oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia, o którym mowa w art. 66c, od dnia utraty statusu ubezpieczonego otrzymuje wynagrodzenie wolne od potrącenia od składek na ubezpieczenie zdrowotne.
Art. 66c. 1. Oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia może zostać złożone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pisemnie lub w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo w systemie teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Ubezpieczony, który jest jednocześnie płatnikiem składek, składa oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia samodzielnie.
3. Ubezpieczony, który nie jest jednocześnie płatnikiem składek, składa oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia za pośrednictwem płatnika składek lub podmiotu zgłaszającego ubezpieczonego do ubezpieczenia.
4. Oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia zawiera co najmniej następujące dane osoby, która rezygnuje z podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu:
1) imię i nazwisko oraz numer PESEL, a w razie, gdy nie nadano numeru PESEL - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu;
2) miejsce zamieszkania;
3) dzień utraty statusu ubezpieczonego.
5. Wzór oświadczenie o niepodleganiu obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 66d. 1. Osoba, która skorzystała z uprawnienia, o którym mowa w art. 66b ust. 1, może złożyć oświadczenie o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu w każdym czasie.
2. Oświadczenie o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu może zostać złożone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pisemnie lub w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo w systemie teleinformatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
3. Osoba, która w razie podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu jest jednocześnie płatnikiem składek, składa oświadczenie o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu samodzielnie.
4. Osoba, która w razie podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu nie jest jednocześnie płatnikiem składek, składa oświadczenie o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu za pośrednictwem płatnika składek lub podmiotu zgłaszającego ubezpieczonego do ubezpieczenia.
5. Oświadczenie o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu zawiera co najmniej następujące dane osoby, która ma zamiar ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu:
1) imię i nazwisko oraz numer PESEL, a w razie gdy nie nadano numeru PESEL - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu;
2) miejsce zamieszkania;
3) dzień nabycia statusu ubezpieczonego.
6. Wzór oświadczenia o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
7. Ponowne nabycie statusu ubezpieczonego i obowiązek podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu następuje od dnia wskazanego we oświadczeniu o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym oświadczenie zostało złożone.”
Art. 3. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172) wprowadza się̨ następujące zmiany:
„Art. 36. 1. Zbiór mleczka makowego i opium z maku jest dozwolony wyłącznie w celu prowadzenia badań naukowych, po uzyskaniu zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego, z zastrzeżeniem art. 49a.
2. Sporządzanie wyciągów ze słomy makowej może odbywać się wyłącznie u przedsiębiorcy oraz w jednostce naukowej i Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych - w zakresie ich działalności statutowej, po uzyskaniu zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania i cofania zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz treść wniosku o wydanie tych zezwoleń, uwzględniając zasadę poszanowania praw podmiotu ubiegającego się o zezwolenie oraz zapewnienie sprawności postępowania.
4. Uprawa oraz zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste jest dozwolony bez konieczności uzyskania zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego.”
„9. Opłaty, o których mowa w ust. 8, wnosi się na rachunek bieżący organu zezwalającego w wysokości:
1) 750 zł - za złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na obrót hurtowy, dystrybucję, wytwarzanie, przetwarzanie, przerób lub stosowanie do badań środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1;
2) 750 zł - za złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na zbiór mleczka makowego i opium z maku;
3) 750 zł - za złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na uprawę maku prowadzoną przez jednostkę naukową oraz Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych;
3a) 1500 zł - za złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na uprawę konopi innych niż włókniste i zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste w celu wytwarzania surowca farmaceutycznego, o którym mowa w art. 33a ust. 1;
4) 350 zł - za złożenie wniosku o zmianę zezwolenia, o którym mowa w pkt 1-3a;
5) 100 zł - za złożenie wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz, wywóz, wewnątrzwspólnotowe nabycie lub wewnątrzwspólnotową dostawę środków odurzających lub substancji psychotropowych;
6) 100 zł - za złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na wywóz prekursorów kategorii 4;
7) 100 zł - za złożenie wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz lub wywóz prekursorów kategorii 1;
8) 50 zł - za złożenie wniosku o zmianę zezwolenia albo pozwolenia, o którym mowa w pkt 5-7.”
„art. 45. 1. Uprawa maku, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, może być prowadzona wyłącznie na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i nasiennictwa.
2. Uprawa maku niskomorfinowego może być prowadzona wyłącznie na cele spożywcze, w tym na potrzeby własne, oraz na potrzeby nasiennictwa.
2a. Powierzchnia uprawy maku niskomorfinowego na potrzeby własne wynosi nie więcej niż 1 ha rocznie.
2b. Mak niskomorfinowy pochodzący z upraw własnych może być przetwarzany we własnym zakresie na cele spożywcze oraz na potrzeby nasiennictwa.
3. Uprawa konopi włóknistych oraz konopi innych niż włókniste może być prowadzona:
1) na potrzeby włókiennicze, chemiczne, celulozowo-papiernicze, kosmetyczne, farmaceutyczne i energetyczne;
2) na potrzeby nasiennictwa i naukowo-badawcze;
3) w celu hodowli odmian konopi włóknistych oraz odmian konopi innych niż włókniste, rekultywacji i remediacji gruntów;
4) na cele spożywcze, weterynaryjne, paszowe, pszczelarskie, nawozowe i izolacyjne;
5) na potrzeby produkcji materiałów kompozytowych, materiałów budowlanych i naturalnych środków ochrony roślin.
4. Uprawa konopi włóknistych lub konopi innych niż włókniste prowadzona na cele lub potrzeby określone w ust. 3 pkt 4 i 5, na potrzeby włókiennicze, energetyczne oraz w celu rekultywacji i remediacji gruntów może być prowadzona również na potrzeby własne.
5. Powierzchnia uprawy konopi włóknistych lub konopi innych niż włókniste, na potrzeby własne wynosi nie więcej niż 1 ha rocznie.
6. Konopie włókniste lub konopie inne niż włókniste pochodzące z upraw własnych mogą być przetwarzane we własnym zakresie na cele lub potrzeby określone w ust. 3.”
„art. 47a. 1. Warunkiem prowadzenia działalności w zakresie uprawy maku lub skupu maku od producenta maku jest uzyskanie wpisu do rejestru producentów maku oraz podmiotów prowadzących działalność w zakresie skupu maku, zwanego dalej „rejestrem maku”.
2. Warunkiem prowadzenia działalności w zakresie uprawy konopi, uprawy konopi lub skupu konopi od producenta konopi jest uzyskanie wpisu do rejestru producentów konopi oraz podmiotów prowadzących działalność w zakresie skupu konopi, zwanego dalej „rejestrem konopi”.
3. Producent maku lub producent konopi może prowadzić działalność w zakresie uprawy maku lub konopi oraz podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi może prowadzić działalność w zakresie skupu odpowiednio maku lub konopi, jeżeli:
1) nie był karany za popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 63 lub art. 64, lub wykroczenia, o którym mowa w art. 65 pkt 1 - w przypadku prowadzenia działalności w zakresie uprawy maku lub konopi;
2) dysponuje pomieszczeniem zabezpieczonym przed kradzieżą torebki (makówki), o której mowa w art. 48 ust. 1 - w przypadku prowadzenia działalności w zakresie uprawy lub skupu maku innego niż mak niskomorfinowy;
3) dysponuje środkiem transportu zabezpieczonym przed kradzieżą torebki (makówki), o której mowa w art. 48 ust. 1 - w przypadku prowadzenia działalności w zakresie skupu maku innego niż mak niskomorfinowy.
4. Oprócz warunków wymienionych w ust. 3 pkt 1 i 2 producent maku lub producent konopi może prowadzić działalność w zakresie uprawy odpowiednio maku lub konopi, jeżeli:
1) zastosuje materiał siewny maku lub konopi kategorii elitarny albo kategorii kwalifikowany w rozumieniu przepisów o nasiennictwie;
2) zawarł umowę na dostarczanie maku innego niż mak niskomorfinowy z podmiotem prowadzącym działalność w zakresie skupu maku, wpisanym do rejestru maku - w przypadku uprawy maku innego niż mak niskomorfinowy.”
„Art. 47b. 1. Organem właściwym do dokonania wpisu i odmowy dokonania wpisu do rejestru maku i rejestru konopi, zmiany wpisu w tych rejestrach lub wykreślenia z tych rejestrów jest dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, zwanego dalej „Krajowym Ośrodkiem”, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu zamierzającego uprawiać mak lub konopie, albo podmiotu zamierzającego skupować mak lub konopie od producenta maku lub producenta konopi, a w przypadku podmiotu niemającego miejsca zamieszkania albo siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - dyrektor oddziału terenowego Krajowego Ośrodka właściwy ze względu na miejsce prowadzenia działalności wymagającej uzyskania wpisu do rejestru maku lub rejestru konopi, zwany dalej „właściwym dyrektorem oddziału”. Jeżeli działalność wymagająca uzyskania wpisu do rejestru maku lub rejestru konopi jest prowadzona na obszarze właściwości więcej niż jednego dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka, wniosek składa się do jednego z tych dyrektorów.
2. Wpisu do rejestru maku lub rejestru konopi oraz zmiany wpisu w tych rejestrach dokonuje się na wniosek złożony na formularzu udostępnionym na stronie internetowej Krajowego Ośrodka.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się przed rozpoczęciem prowadzenia działalności w zakresie uprawy lub skupu maku lub konopi, z tym że w przypadku prowadzenia działalności w zakresie uprawy maku lub konopi - przed planowanym wysiewem maku lub konopi.
4. Wniosek podmiotu zamierzającego uprawiać mak lub konopie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę wnioskodawcy;
2) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres wnioskodawcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) wnioskodawcy, jeżeli taki numer został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru PESEL - numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
4) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu prowadzącego działalność w zakresie skupu maku lub konopi wpisanego do rejestru maku lub rejestru konopi, z którym wnioskodawca zawarł umowę na dostarczanie maku lub konopi - w przypadku gdy uprawa maku niskomorfinowego lub konopi nie będzie prowadzona na potrzeby własne lub gdy mak niskomorfinowy lub konopie pochodzące z upraw własnych nie będą przetwarzane we własnym zakresie na cele lub potrzeby określone w art. 45 ust. 2b albo ust. 3;
5) oświadczenie wnioskodawcy:
a) o wielkości powierzchni wykorzystanej pod uprawy maku niskomorfinowego lub konopi na potrzeby własne,
b) że dysponuje pomieszczeniem zabezpieczonym przed kradzieżą torebki (makówki), o której mowa w art. 48 ust. 1 - w przypadku uprawy maku innego niż mak niskomorfinowy,
c) że nie był karany za popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 63 lub art. 64, oraz wykroczenia, o którym mowa w art. 65 pkt 1, oraz że dane zawarte we wniosku są kompletne i zgodne z prawdą;
6) informacje o:
a) odmianie maku lub konopi,
b) planowanej powierzchni uprawy maku lub konopi, w tym: województwie, powiecie, gminie, nazwie oraz numerze obrębu ewidencyjnego oraz numerach działek ewidencyjnych w ewidencji gruntów i budynków określonych na podstawie przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego, gdzie będą uprawiane mak lub konopie, w odniesieniu do poszczególnych odmian,
c) adresie lub miejscu położenia pomieszczenia, w którym będzie magazynowany mak lub konopie;
7) wskazanie celu lub potrzeb prowadzenia uprawy maku lub konopi, o których mowa w art. 45 ust. 1, 2 i 3, oraz wskazanie czy uprawa będzie prowadzona na potrzeby własne lub, czy mak niskomorfinowy lub konopie pochodzące z upraw własnych będą przetwarzane we własnym zakresie na cele lub potrzeby określone w art. 45 ust. 2b albo ust. 3.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, podmiot zamierzający uprawiać mak lub konopie dołącza kopię faktury zakupu materiału siewnego kategorii elitarny albo kategorii kwalifikowany w rozumieniu przepisów o nasiennictwie oraz kopię etykiety z opakowania materiału siewnego tych roślin.
6. Wniosek podmiotu zamierzającego skupować mak lub konopie od producenta maku lub producenta konopi, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę wnioskodawcy;
2) miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres wnioskodawcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru PESEL - numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
4) adres lub miejsce prowadzenia działalności w zakresie skupu maku lub konopi;
5) informacje o zakresie i celu prowadzonej działalności w zakresie skupu maku lub konopi;
6) oświadczenie, że wnioskodawca dysponuje pomieszczeniem i środkiem transportu, zabezpieczonymi przed kradzieżą torebki (makówki), o której mowa w art. 48 ust. 1 - w przypadku skupu maku innego niż mak niskomorfinowy.
7. Podmiot zamierzający uprawiać mak lub konopie oraz podmiot zamierzający skupować mak lub konopie od producenta maku lub producenta konopi może we wniosku o wpis do rejestru maku lub rejestru konopi podać również inne niż wymienione w ust. 4 pkt 2 lub ust. 6 pkt 2 dane kontaktowe, takie jak adres poczty elektronicznej, adres strony internetowej lub numer telefonu.
8. Właściwy dyrektor oddziału wpisuje producenta maku lub producenta konopi oraz podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi do rejestru maku lub rejestru konopi, jeżeli w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2:
1) producent ten spełnia wymagania, o których mowa w ust. 3 i w art. 47a ust. 3 pkt 1 i 2 i ust. 4, oraz wniosek ten spełnia wymagania określone w ust. 2, 4 i 5 - w przypadku producenta maku lub producenta konopi,
2) podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi spełnia wymagania, o których mowa w art. 47a ust. 3 pkt 2 i 3, oraz wniosek ten spełnia wymagania określone w ust. 2, 3 i 6 - w przypadku podmiotu prowadzącego działalność w zakresie skupu maku lub konopi,
- co potwierdza, wydając producentowi maku lub producentowi konopi albo podmiotowi prowadzącemu działalność w zakresie skupu maku lub konopi zaświadczenie o dokonaniu tego wpisu.”
„Art. 47c. 1. Wpisu producenta maku lub producenta konopi oraz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie skupu maku lub konopi odpowiednio do rejestru maku lub rejestru konopi dokonuje się w terminie 14 dni od dnia wpływu do właściwego dyrektora oddziału, spełniającego wymogi formalne wniosku o wpis do danego rejestru.
2. Właściwy dyrektor oddziału z urzędu dokonuje sprostowania wpisu do rejestru maku lub rejestru konopi zawierającego oczywiste błędy lub oczywiste niezgodności ze stanem faktycznym.
3. W przypadku zmiany danych wpisanych do rejestru maku lub rejestru konopi producent maku lub producent konopi lub podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi składa wniosek o zmianę wpisu w rejestrze w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana tych danych.
4. Do dokonania wpisu do rejestru maku i rejestru konopi zmienionych danych stosuje się przepisy ust. 1 i 2.
5. Właściwy dyrektor oddziału odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru maku lub rejestru włóknistych, jeżeli:
1) producent maku lub producent konopi włóknistych nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 47a ust. 3 pkt 1 i 2 lub ust. 4 oraz art. 47b ust. 3, oraz wniosek o wpis do rejestru maku lub rejestru konopi włóknistych nie spełnia co najmniej jednego z wymagań określonych w art. 47b ust. 4 i 5 - w przypadku producenta maku lub producenta konopi włóknistych;
2) podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi włóknistych nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 47a ust. 3 pkt 2 lub 3, oraz wniosek o wpis do rejestru maku lub rejestru konopi włóknistych nie spełnia co najmniej jednego z wymagań określonych w art. 47b ust. 3 lub 6 - w przypadku podmiotu prowadzącego działalność w zakresie skupu maku lub konopi włóknistych.”
„Art. 47e. 1. Rejestr maku i rejestr konopi prowadzi właściwy dyrektor oddziału w systemie teleinformatycznym.
2. Rejestr maku i rejestr konopi zawiera dane, o których mowa w art. 47b ust. 4-7 oraz art. 47g ust. 3.
3. Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka lub właściwy dyrektor oddziału udostępnia dane z rejestru maku lub rejestru włóknistych:
1) organom administracji publicznej - w związku z realizacją przez te organy działań i postępowań mających na celu przeciwdziałanie narkomanii;
2) sądom i prokuratorom - w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań ustawowych;
3) na wniosek podmiotów wpisanych do rejestru maku lub rejestru konopi - w zakresie danych, które ich dotyczą.”
„Art. 47f. 1. Właściwy dyrektor oddziału przeprowadza kontrolę producenta maku, producenta konopi, podmiotu prowadzącego działalność w zakresie skupu maku lub konopi w zakresie zgodności danych zawartych w rejestrze maku lub rejestrze konopi ze stanem faktycznym.
2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 19 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (Dz.U. z 2020 r. poz. 481, z późn. zm.10).
3. W przypadku, gdy:
1) z wykonanych czynności kontrolnych wynika, że informacje zawarte w rejestrze maku lub rejestrze konopi są niezgodne ze stanem faktycznym, właściwy dyrektor oddziału dokonuje z urzędu zmian wpisu w danym rejestrze oraz informuje producenta maku lub producenta konopi lub podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi o dokonaniu tych zmian;
2) istnieje podejrzenie, że mak uprawiany, przechowywany lub skupowany przez producenta maku lub podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku może być uprawiany na cele inne niż wymienione w art. 45 ust. 1 i 2 - właściwy dyrektor oddziału niezwłocznie powiadamia Policję.”
„Art. 47g. 1. Podmiot wpisany do rejestru maku lub rejestru konopi, który zakończył albo zawiesił prowadzenie działalności w zakresie uprawy lub skupu maku lub konopi i nie przechowuje maku lub konopi w pomieszczeniach, informuje o tym na piśmie właściwego dyrektora oddziału w terminie 30 dni od dnia zakończenia albo zawieszenia tej działalności.
2. W przypadku zakończenia prowadzenia działalności w zakresie uprawy lub skupu maku lub konopi, o którym mowa w ust. 1, właściwy dyrektor oddziału wykreśla, w drodze decyzji, podmiot, o którym mowa w ust. 1, z rejestru maku albo z rejestru konopi.
3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu maku lub konopi jest obowiązany do przekazywania właściwemu dyrektorowi oddziału, do końca lipca bieżącego roku kalendarzowego, na piśmie, informacji dotyczących zawartych umów na dostarczanie maku lub konopi, według stanu na dzień 15 lipca bieżącego roku kalendarzowego, w tym: imiona i nazwiska albo nazwy oraz miejsca zamieszkania i adresy albo siedziby i adresy producentów maku lub producentów konopi.
4. W przypadku, gdy z przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 47f ust. 1, wynika, że podmiot wpisany do rejestru maku lub rejestru konopi:
1) zakończył prowadzenie działalności w zakresie uprawy lub skupu maku lub konopi i nie przechowuje maku lub konopi w pomieszczeniach oraz nie przekazał informacji o zakończeniu prowadzenia tej działalności,
2) nie spełnia co najmniej jednego z wymagań określonych w art. 47a ust. 3 lub 4
- właściwy dyrektor oddziału wykreśla, w drodze decyzji, ten podmiot z rejestru maku albo rejestru konopi.”
„Art. 49. 1. Przepisów art. 47a-47g nie stosuje się do upraw maku innego niż niskomorfinowy, prowadzonych po uzyskaniu zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego przez jednostkę naukową oraz Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, w ramach działalności statutowej, zwane dalej „wnioskodawcą”.”
„Art. 49a. 1. Uprawa konopi innych niż włókniste i zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste, w celu wytwarzania surowca farmaceutycznego, o którym mowa w art. 33a ust. 1, mogą być prowadzone, po uzyskaniu zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego.
1a. Nie wymaga uzyskaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 oraz spełniania obowiązków, o których mowa w ust. 7, uprawa konopi innych niż włókniste i zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste w następujących celach:
1) na potrzeby włókiennicze, chemiczne, celulozowo-papiernicze, kosmetyczne i energetyczne;
2) na potrzeby nasiennictwa i naukowo-badawcze;
3) w celu hodowli odmian konopi, rekultywacji i remediacji gruntów;
4) na cele spożywcze, weterynaryjne, paszowe, pszczelarskie, nawozowe i izolacyjne;
5) na potrzeby produkcji materiałów kompozytowych, materiałów budowlanych i naturalnych środków ochrony roślin.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się, w drodze decyzji, na wniosek zawierający:
1) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy;
2) informację o powierzchni uprawy konopi innych niż włókniste oraz adres, pod którym prowadzona jest uprawa, lub w przypadku jego braku numer działki ewidencyjnej w ewidencji gruntów i budynków, określonej na podstawie przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego;
3) oświadczenie, że zatrudnia się osobę wykwalifikowaną odpowiedzialną za nadzór nad uprawą konopi innych niż włókniste i zbiorem ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste oraz osobę odpowiedzialną za nadzór nad miejscem uprawy konopi innych niż włókniste i pomieszczeniem do przechowywania tego zbioru;
4) oświadczenie, że miejsce uprawy konopi innych niż włókniste, zbioru ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste i pomieszczenie do przechowywania tego zbioru jest zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się zaświadczenia o niekaralności osób zatrudnionych przy uprawie konopi innych niż włókniste i zbiorze ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste za przestępstwo, o którym mowa w art. 63 lub art. 64, oraz oświadczenia tych osób, że nie były karane za wykroczenie, o którym mowa w art. 65. Oświadczenia, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa:
1) podmiot, dla którego je wydano;
2) numer zezwolenia;
3) powierzchnię uprawy konopi innych niż włókniste;
4) miejsce prowadzenia działalności objętej zezwoleniem;
5) termin ważności zezwolenia;
6) datę wydania zezwolenia.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na czas nie dłuższy niż 5 lat.
6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać wydane, jeżeli wnioskodawca:
1) posiada odpowiednio zabezpieczone miejsce prowadzenia działalności;
2) zatrudnia osobę wykwalifikowaną, która posiada tytuł magistra, magistra inżyniera lub równorzędny uzyskany w wyniku ukończenia studiów związanych z kształceniem w zakresie: analityki medycznej, biologii, biotechnologii, chemii, farmacji, medycyny, weterynarii i co najmniej 2-letni staż pracy u posiadacza zezwolenia na wytwarzanie lub import produktów leczniczych, o którym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne;
3) posiada procedury i system kontroli w zakresie prowadzonej działalności, w szczególności obejmujące zapewnienie ciągłości działania, w tym podział obowiązków i ustanawianie zastępstw;
4) posiada systemy jakościowe dotyczące zbioru;
5) posiada laboratorium z wyposażeniem do oceny jakości roślin i zbioru;
6) posiada system zabezpieczający uprawy, zbiór oraz pomieszczenie do przechowywania tego zbioru przed kradzieżą lub dostępem osób nieuprawnionych, obejmujący co najmniej wyposażenie tych pomieszczeń w instalację alarmową oraz w drzwi o odpowiedniej konstrukcji, zamykane co najmniej na dwa zamki, oraz okna zabezpieczone przed włamaniem albo w zamknięte metalowe szafy, lodówki lub kasety, przymocowane w sposób trwały do ścian lub podłogi pomieszczenia.
7. Podmiot posiadający zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany:
1) prowadzić dokumentację dotyczącą uprawy konopi innych niż włókniste i wielkości zbioru ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste oraz, jeżeli nie jest wytwórcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, wykaz wytwórców, którym przekazywany jest zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste w celu uzyskania surowca farmaceutycznego, o którym mowa w art. 33a ust. 1;
2) zabezpieczać uprawę konopi innych niż włókniste, zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste i pomieszczenie do przechowywania tego zbioru przed kradzieżą lub zniszczeniem;
3) zabezpieczać uprawę konopi innych niż włókniste, zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste i pomieszczenie do przechowywania tego zbioru przed dostępem osób nieuprawnionych;
4) utrzymywać system kontroli nad uprawą konopi innych niż włókniste i zbiorem ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste, obejmujący zatrudnienie osoby wpisanej na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, wykonującej zadania związane z ochroną uprawy;
5) umożliwić osobie wykwalifikowanej prowadzenie nadzoru nad uprawą konopi innych niż włókniste i zbiorem ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste oraz prowadzenie ewidencji, o której mowa w ust. 4 pkt 4.
8. Główny Inspektor Farmaceutyczny odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wnioskodawca nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 6.
9. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny przeprowadza kontrole w zakresie spełniania obowiązków wynikających z ustawy w odniesieniu do uprawa konopi innych niż włókniste i zbioru ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste, w celu wytwarzania surowca farmaceutycznego, o którym mowa w art. 33a ust. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny przekazuje protokoły kontroli instytutu Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu oraz, w uzasadnionych przypadkach, jednostce organizacyjnej Policji właściwej ze względu na miejsce prowadzenia działalności.”
„Art. 51a. 1. Właściwy dyrektor oddziału przeprowadza kontrolę upraw maku lub konopi.
2. W przypadku stwierdzenia po przeprowadzeniu kontroli, że uprawa maku lub konopi jest prowadzona:
1) w sposób niezgodny z celami i potrzebami określonymi w art. 45,
2) bez wpisu do rejestru maku lub rejestru konopi,
3) bez wykorzystania materiału siewnego kategorii elitarny albo kategorii kwalifikowany w rozumieniu przepisów o nasiennictwie - z wyłączeniem przypadków, gdy uprawa maku jest prowadzona na potrzeby nasiennictwa lub uprawa konopi jest prowadzona na potrzeby nasiennictwa, naukowo-badawcze lub w celu hodowli odmian konopi:
- właściwy dyrektor oddziału przeprowadza postępowanie wyjaśniające, a w razie stwierdzenia oczywiście zawinionego działania, wydaje producentowi maku, producentowi konopi lub innemu podmiotowi uprawiającemu mak lub konopie, w drodze decyzji, nakaz usunięcia naruszeń oraz usunięcia skutków naruszeń lub zniszczenia tej uprawy i plonu z tej uprawy, przez zaoranie, przekopanie gruntu albo w inny sposób, który zapewni skuteczne wykonanie tego nakazu.
3. Zniszczenie uprawy i plonu z uprawy, o którym mowa w ust. 2, odbywa się pod nadzorem osoby upoważnionej przez właściwego dyrektora oddziału do wykonywania czynności kontrolnych.
4. Z czynności zniszczenia uprawy i plonu z uprawy maku lub konopi osoba upoważniona, o której mowa w ust. 3, sporządza protokół.
5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres producenta maku lub producenta konopi włóknistych;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) producenta maku lub producenta konopi włóknistych, jeżeli taki numer został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), a jeżeli osoba fizyczna nie posiada numeru PESEL - numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;
3) numer identyfikacyjny producenta maku lub producenta konopi nadany w krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, jeżeli taki numer został nadany;
4) miejsce położenia uprawy i plonu z uprawy maku lub konopi;
5) miejsce i sposób zniszczenia uprawy i plonu z uprawy maku lub konopi;
6) wyrażoną w ha powierzchnię zniszczonej uprawy maku lub konopi, z podziałem na odmiany;
7) datę sporządzenia protokołu oraz jego numer;
8) podpisy osób obecnych przy zniszczeniu uprawy i plonu z uprawy maku lub konopi.
6. Protokół sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach.
7. Protokół przedstawia się do podpisu producentowi maku lub producentowi konopi, a w przypadku jego nieobecności - osobie upoważnionej przez tego producenta.
8. Przed podpisaniem protokołu osoby, o których mowa w ust. 7, mają prawo wnieść do niego uwagi.
9. Protokół podpisuje producent maku lub producent konopi albo osoba upoważniona przez tego producenta. O odmowie złożenia podpisu osoba, o której mowa w ust. 3, zamieszcza adnotację w protokole.
10. Jeden egzemplarz protokołu pozostawia się producentowi maku lub producentowi konopi albo osobie upoważnionej przez tego producenta.”
„Art. 62. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, z wyłączeniem żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste posiadanych na potrzeby własne,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
„Art. 63. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego lub krzew koki,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisom ustawy, zbiera mleczko makowe, opium, słomę makową lub liście koki.
3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”
„Art. 65. Kto:
1) uprawia lub skupuje mak niskomorfinowy lub konopie wbrew przepisom ustawy,
2) we wniosku, o którym mowa w art. 47b ust. 2:
a) podaje planowaną powierzchnię uprawy maku lub konopi, o której mowa w art. 47b ust. 4 pkt 6 lit. b, która różni się więcej niż o 10% od rzeczywistej powierzchni stwierdzonej w wyniku kontroli, o której mowa w art. 47f ust. 1,
b) oświadcza o wielkości powierzchni wykorzystanej pod uprawy maku niskomorfinowego lub konopi na potrzeby własne w oświadczeniu, o którym mowa w art. 47b ust. 4 pkt 5 lit. a, która różni się więcej niż o 10% od rzeczywistej powierzchni stwierdzonej w wyniku kontroli, o której mowa w art. 47f ust. 1
- podlega karze grzywny.”
Art. 4. Traci moc ustawa z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2023 r. poz. 810.)
Art. 5. W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 851) wprowadza się̨ następujące zmiany:
„Ustawa reguluje zasady i tryb przeprowadzania referendum ogólnokrajowego, o którym mowa w art. 125 i w art. 90 ust. 3 oraz w art. 235 ust. 6 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz wykonania władzy bezpośredniej suwerenne o której mowa w art. 4 onstytucji Rzeczypospolitej Polskiej :
„1. Wykonując wolę władzy bezpośredniej suwerena, na podstawie art. 4 Konstytucji RP, Prezydent postanawia o poddaniu określonej sprawy pod referendum z inicjatywy obywateli, którzy dla swojego wniosku uzyskają poparcie co najmniej 500 000 osób mających prawo udziału w referendum w terminie 30 dni od wpływu wniosku obywateli, którzy dla swojego wniosku uzyskają poparcie co najmniej 500 000 osób mających prawo udziału w referendum.
2. Referendum z inicjatywy obywateli nie może dotyczyć amnestii.
3. Zgłoszenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na piśmie pełnomocnik. Pełnomocnikiem jest osoba wskazana w pisemnym oświadczeniu pierwszych 15 osób z wykazu, o którym mowa w ust. 4. W razie śmierci pełnomocnika lub utraty przez niego pełnej zdolności do czynności prawnych, pierwsze 15 osób z wykazu, o którym mowa w ust. 4, wybiera kolejnego pełnomocnika.
4. Do zgłoszenia wniosku załącza się wykaz obywateli popierających zgłoszenie, zawierający ich imiona, nazwiska, numery ewidencyjne PESEL, a także podpisy obywateli własnoręczne lub w formie elektronicznej z wykorzystaniem wykorzystywanych w administracji cyfrowych podpisów obywateli. Właściwy minister do spraw cyfrowej administracji, na drodze rozporządzanie określi i zapewni środki do cyfrowych podpisów obywateli pod wnioskiem o referendum.
5. W przypadku uzasadnionych wątpliwości, co do prawidłowości złożenia wymaganej liczby podpisów w sposób, o którym mowa w ust. 4, w terminie 7 dni od wpływu wniosku obywateli, Marszałek Sejmu zwraca się do Państwowej Komisji Wyborczej o stwierdzenie, czy jest złożona wymagana liczba podpisów.
6. Państwowa Komisja Wyborcza weryfikuje, czy złożono wymaganą liczbę podpisów w sposób, o którym mowa w ust. 4, w terminie 7 dni od wpływu wniosku Marszałka Sejmu.
7. W przypadku stwierdzenia braku wymaganej liczby podpisów w sposób, o którym mowa w ust. 4, Państwowa Komisja Wyborcza wydaje opinię wraz z uzasadnieniem, określa liczbę podpisów, które nie spełniają wymogów oraz przekazuje opinię wraz z uzasadnieniem oraz wykazem podpisów niespełniających wymogów pełnomocnikowi, o którym mowa w ust. 3.
8. Jeżeli po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 5-7, liczba prawidłowo złożonych podpisów przez osoby popierające wniosek jest mniejsza niż ustawowo wymagana, Marszałek Sejmu wyznacza termin 30 dni na uzupełnienie brakującej liczby podpisów. Postanowienie w tej sprawie wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi, o którym mowa w ust. 3.
9. W przypadku nieuzupełnienia podpisów w wyznaczonym terminie Marszałek Sejmu odmawia przyjęcia wniosku. Postanowienie w tej sprawie wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi.
10. Postanowienie, o którym mowa w ust. 8 i 9, może być przez pełnomocnika zaskarżone do Sądu Najwyższego w terminie 14 dni od dnia doręczenia. Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę w terminie 30 dni w postępowaniu nieprocesowym, w składzie 3 sędziów. Od postanowienia Sądu Najwyższego przysługuje zażalenie do innego składu Sądu Najwyższego.”
„Art. 80a. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem przeszkadza w wykonywaniu inicjatywy w sprawie referendum przez obywateli albo przez nadużycie stosunku zależności wywiera wpływ na jej wykonywanie
- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 8.
„Art. 80b. Kto nie podejmuje wymaganych ustawą czynności w sprawie przeprowadzenia referendum obywatelskiego w odpowiedzi na wniosek o poddaniu określonej sprawy pod referendum z inicjatywy obywateli, którzy dla swojego wniosku uzyskają poparcie co najmniej 500 000 osób mających prawo udziału w referendum albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem lub przez nadużycie stosunku zależności wywiera wpływ na takie czynności
- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 8.”
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyłączeniem art. 4, których wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.
Uzasadnienie w formie PDF pobierz
Większość prognoz wskaźnika zastępowalność świadczeń emerytalnych już od ponad dekady wskazuję na poziom w granicach 25-30% ostatniego wynagrodzenia. Jeszcze w 2019 roku raport Instytutu Badań Strukturalnych Szkoły Głównej Handlowej (IBS Policy Paper 2/2019) prognozował, że do katastrofalnego spadku stopy zastąpienia dojdzie w latach 2050-2060. Podobne szacunki były w raporcie OECD. Niestety skala zapaści demograficznej może nie pozwolić, aby załatać braki na rynku pracy imigrantami, tym bardziej, że większość nich w Polce stanowią obywatele Ukrainy. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że z wielomilionowej rzeszy, jaka przybyła do Polski w czasie wojny, duża część już wróciła lub planuje powrót po jej zakończeniu. Ogromne straty młodego pokolenia Polaków, które wyjechało do pracy w krajach UE, stały się w większości nieodwracalne, gdyż nasi obywatele zostali w tych krajach, tam się osiedlili i starają się o obywatelstwo. Nie wrócą.
Jak donosi portal „Money.pl” w tej sytuacji ZUS zlecił Panu dr. Jarosławowi Oczkowi z Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK w Toruniu nowy raport. Doktor wraz z zespołem sporządził raport, w którym czytamy, że "przy założeniu wieku emerytalnego 60/65 stopa zastąpienia w 2060 r. może wynosić nawet 18,7 proc.". W raporcie dodano, że w takiej sytuacji występuje "zagrożenie ubóstwem w wieku emerytalnym". Sytuacja wydaje się poważna, gdyż Międzynarodowa Organizacja Pracy za minimalny standard przyjmuje granicę stopy zastąpienia na poziomie 40 %.
Należy więc szacować, iż stopa na poziomie 30% zastąpienia, która jest poniżej standardu minimalnego, zostanie osiągnięta już w latach 2030 i następnych.
W tej sytuacji, nie można odpuścić, aby pokolenie lat 70, 80, 90 i wchodzący na rynek pracy Polacy urodzeni w tym stuleciu zostali okradzeni ze swojej emerytury. Trzeba im dać wybór, tak by mogli dobrowolnie zrezygnować z oferowanego przez państwo zabezpieczenia społecznego.
Warto zwrócić uwagę, że takie rozwiązanie rodzi korzyści ekonomiczne dla obu stron. Po stornie budżetu państwa spada rosnące zobowiązanie emerytalne i przyszła presja wzrostu obciążeń budżetu, z którego trzeba będzie finansować emerytów wobec braku wystarczających wpływów ze składek ubezpieczeniowych. Po stornie obywateli następuje wzrost wynagrodzenia netto (bez potrąceń), co otwiera drogę do inwestowania w swoją przyszłość, np. poprzez spłatę kredytu na nieruchomości lub inwestycje w papiery wartościowe, w tym polskich firm. Dodatkowy zastrzyk gotówki wzmacnia gospodarkę i wszelkie parametry wpływów do budżetu państwa.
Uważamy jednocześnie, wbrew innym pomysłom dotyczącym dobrowolnego ZUS, że powinien on objąć wszystkich – nie tylko przedsiębiorców, a jednocześnie powinien być decyzją nieodwracalną tak, aby podnieść wagę odpowiedzialność i skutków decyzji.
Z doświadczeń w różnych krajów, w których wprowadzono dobrowolność składek społecznych, skala rezygnujących nie przekroczyła co do zasady 12%. Uważamy, że mimo tragicznych prognoz ZUS, warunek nieodwracalność decyzji, spowoduje, że podobna liczba obywateli zdecyduje się na skorzystanie z tej wolność i pozbawienie się opieki państwa w wieku senioralnym.
Warto też wspomnieć, że Konstytucja mówi o obwiązkach państwa, a nie obywateli. Nie można więc z zapisów konstytucyjnych wywodzić obowiązku korzystania z państwowej opieki społecznej, a skoro dopuszczalna jest dobrowolność korzystania z tego systemu, to logicznie wywodzić należy, że obciążenia składkowe powinny być również dobrowolne, bo przecież nie można płacić za świadczenia, z których się nie korzysta.
Jednocześnie wprowadzona Nowym Ładem 9%-składka na NFZ wypchnęła wielu ludzi z przyczyn ekonomicznych do zmiany sposobu działania oraz przekształcenia swoich jednoosobowych działalności gospodarczych w spółki z uwagi na rosnące koszty prowadzenia działalności, które w klasycznym modelu są niemożliwe do udźwignięcia dla wielu małych, mikro i średnich przedsiębiorców. Tym samym osoby takie pozostają często poza systemem ubezpieczeń społecznych i nie stanowią troski ani rządu, ani ustawodawcy, tym bardziej, że rząd Donalda Tuska zlikwidował alternatywę dla państwowego ubezpieczenia społecznego.
Powyższe wymusza więc konieczność zmian, o których mowa w przygotowanym projekcie ustawy, którego celem jest zapewnienie obywatelom wyboru oraz możliwości rezygnacji z ubezpieczeń społecznych oraz obciążeń związanych z ponoszeniem wydatków na potrzeby funkcjonowania tego systemu.
Nikogo nie trzeba przekonywać w Polsce, że NFZ nie spełnia swojej roli. Zdecydowana większość Polaków w wieku produkcyjnym nie jest w stanie korzystać ze świadczeń NFZ z uwagi na brak czasu na oczekiwanie na specjalistów i korzysta z usług tym samych lekarzy, ale prywatnie.
Świadczenia NFZ powinny podlegać zasadom wolnorynkowym. Obywatele, jako klienci firm ubezpieczeniowych, powinni mieć wybór czy chcą korzystać ze świadczeń NFZ, czy z prywatnych ubezpieczeń. Zmiana jest właściwie neutralna dla budżetu i systemu zdrowia, bo te same pieniądze, które teraz płyną przez NFZ, będą płynęły przez rynek ubezpieczycieli prywatnych, więc system opieki zdrowia będzie zasilany niemal tym samym strumieniem pieniędzy. Wzrośnie zaś znacząco jakość świadczonych usług i ich dostępność, dzięki konkurencji.
Właśnie bowiem wprowadzenie dobrowolności składek na państwowe ubezpieczenie zdrowotne może sprzyjać rozwojowi prywatnych ubezpieczycieli zdrowotnych i stymulować konkurencję na rynku. Konkurencja może przyczynić się do poprawy jakości świadczonych usług medycznych, większego wyboru dla pacjentów oraz zwiększenia efektywności systemu opieki zdrowotnej.
Rozwiązanie takie może stanowić również odpowiedź na zmieniające się potrzeby społeczne. Wielu obywateli może preferować inne formy zabezpieczenia zdrowotnego, takie jak prywatne ubezpieczenia zdrowotne, które oferują szerszy zakres usług medycznych. Dając możliwość wyboru, system ubezpieczeń zdrowotnych może lepiej odpowiadać na zróżnicowane oczekiwania społeczeństwa.
Dodatkowo wprowadzenie dobrowolności składek na ubezpieczenie zdrowotne daje obywatelom możliwość indywidualnego wyboru, czy chcą korzystać z publicznego systemu ubezpieczeń zdrowotnych czy też poszukać alternatywnych rozwiązań. Takie podejście promuje indywidualną odpowiedzialność za zabezpieczenie swojego zdrowia i umożliwia dostosowanie polityki zdrowotnej do potrzeb i preferencji obywateli.
Dobrowolność składek na państwowe ubezpieczenie zdrowotne może wpłynąć też na optymalizację kosztów dla przedsiębiorców, zwłaszcza dla tych, którzy preferują inne formy zabezpieczenia zdrowotnego. Może to również pomóc w zmniejszeniu obciążeń finansowych dla przedsiębiorców, szczególnie na etapie rozwoju i inwestycji w swoje przedsiębiorstwa.
Celem ustawy jest zapewnienie obywatelom możliwości rezygnacji ze składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz poszukanie alternatywy. Jednocześnie obywatel będzie miał możliwość powrotu do takiego systemu.
Na całym świecie narasta proces różnej formy legalizacji używania marihuany. W Polsce praktyka funkcjonowania rynku marihuany medycznej z uwagi na pozorność procedur w służbie zdrowia czyni marihuanę w zasadzie dostępną. Największy gospodarka Europy – Niemcy – niebawem ma zalegalizować posiadanie i produkcję na własne potrzeby. Do podobnych kroków szykują się kolejne kraje. Trwają międzynarodowe procesy zmierzające do wykluczenia marihuany z listy narkotyków. Również na łonie Unii Europejskiej.
Ekonomista Julius Haucamp szacował, że w Niemczech będzie do czterech milionow konsumentów i rynek gotowy na 400 ton legalnej sprzedaży. Podaż na rynku Europejskim w tej chwili próbuje zapewnić Portugalia oraz duże firmy z USA i Kanady. Nikt nie sprosta jednak rosnącemu popytowi w Niemczech i to jest ogromna szansa gospodarcza dla Polski. Naszym patriotycznym obowiązkiem jest czynić Polskę bogatszą dzięki takiemu możliwemu eksportowi.
Legalizacja marihuany może przynieść znaczące korzyści finansowe dla państwa. Poprzez opodatkowanie zarówno hodowli, jak i sprzedaży marihuany, można generować dodatkowe dochody, które mogą być przeznaczone na rozwój służby zdrowia, edukację czy programy profilaktyczne związane z substancjami psychoaktywnymi. Przykłady z innych krajów, które wprowadziły regulacje dotyczące marihuany, pokazują, że legalizacja może przynieść znaczne wpływy podatkowe, które wspierają rozwój różnych sektorów gospodarki.
Dodatkowo, obecnie, osoby posiadające marihuanę w niewielkich ilościach narażone są na postępowania sądowe i kary. Legalizacja marihuany pozwoliłaby na odciążenie systemu sądowego i policyjnego, skupiając się na bardziej istotnych przestępstwach oraz umożliwiając skierowanie zasobów w kierunku innych priorytetów policyjnych. Ponadto, poprzez legalizację hodowli marihuany, można kontrolować jakość i ilość produkowanych roślin, co przyczyni się do ograniczenia nielegalnego rynku i powiązanej z nim przestępczości.
Nielegalny rynek marihuany prowadzi bowiem do powstawania szeregu negatywnych skutków, takich jak przestępczość związana z obrotem narkotykami, brak kontroli jakości i składu produktów, oraz brak możliwości edukacji i informacji o bezpiecznym użytkowaniu marihuany. Legalizacja pozwoliłaby na kontrolę produkcji, dystrybucji i sprzedaży marihuany, co mogłoby skutecznie ograniczyć nielegalny rynek i minimalizować związane z nim negatywne skutki.
Legalizacja marihuany pozwala także na wprowadzenie regulacji dotyczących jakości, składu i bezpieczeństwa produktów związanych z marihuaną. Kontrola produkcji i sprzedaży może zapewnić, że konsumenci otrzymują produkty wolne od zanieczyszczeń i niebezpiecznych substancji chemicznych. Ponadto, legalizacja umożliwia wprowadzenie skutecznych programów edukacyjnych i profilaktycznych, które mogą przyczynić się do ograniczenia szkód związanych z używaniem marihuany.
Celem ustawy jest więc zarówno dekryminalizacja posiadania marihuany, jak i umożliwienie jej hodowli na szerszą skalę.
Program 500+ został wprowadzony w celu wsparcia rodzin w Polsce poprzez przyznanie świadczeń pieniężnych na każde dziecko w rodzinie. Niemniej jednak, po pewnym okresie funkcjonowania programu, należy podjąć analizę i rozważyć, czy nadal jest on skutecznym narzędziem polityki społecznej. Likwidacja programu 500+ wynika z potrzeby racjonalizacji polityki społecznej i dostosowania jej do rzeczywistych potrzeb społeczeństwa.
W ocenie autorów projektu Program 500+ całkowicie nie zdał egzaminu. Zgodnie z danymi GUS w 2022 r. w Polsce przyszło na świat zaledwie 305 tys. dzieci. Jest to najmniej od czasu II wojny światowej – pokazują dane z raportu „Sytuacja społeczno-gospodarcza kraju w 2022 roku” Głównego Urzędu Statystycznego.
Liczba urodzeń w Polsce spada stopniowo od roku 2018, ale rok 2022 był pod tym względem rekordowy. 305 tys. dzieci, które według wstępnych szacunków GUS przyszły na świat w naszym kraju w 2022 r., to o blisko 9 % mniej niż w roku 2021 oraz najmniej w powojennej historii Polski.
Konieczna jest także eliminacja efektów ubocznych programu, które warto wziąć pod uwagę. Program ten stał się bowiem też niestety przyczyną do bolesnych nadużyć, w tym rodzenia dzieci dla pieniędzy, a co za tym idzie powstawania rodzin wielodzietnych na tle patologicznym. Rosnąca liczna tragedii dzieci w patologicznych rodzinach wielodzietnych musi zostać zatrzymana.
Kolejnym efektem tego programu jest wzrost inflacji i podwyżki cen niektórych dóbr i usług, wynikający z większej podaży pieniądza w gospodarce. Likwidacja programu pozwoliłaby złagodzić te efekty i przywrócić równowagę ekonomiczną. Ponadto, program 500+ mógł również wpływać na zmniejszenie motywacji do pracy, gdyż niektórzy beneficjenci mogą mieć mniejszą chęć podjęcia zatrudnienia lub podnoszenia kwalifikacji. Likwidacja programu może zachęcić do większej aktywności zawodowej i wzrostu gospodarczego.
Likwidacja programu 500+ może otworzyć drogę do bardziej indywidualnego podejścia do pomocy społecznej. Zamiast powszechnego świadczenia, które trafia do każdej rodziny niezależnie od jej rzeczywistych potrzeb, można rozważyć bardziej precyzyjne formy wsparcia, uwzględniające indywidualne sytuacje rodzin. Taki system pozwoliłby skoncentrować się na najbardziej potrzebujących i zagwarantować, że środki publiczne są kierowane do tych, którzy ich najbardziej potrzebują.
Wprowadzenie ustawy o likwidacji programu 500+ w Polsce jest odpowiedzią na potrzebę racjonalizacji polityki społecznej, efektywnego wykorzystania środków publicznych, eliminacji efektów ubocznych oraz wprowadzenia bardziej indywidualnego podejścia do pomocy społecznej. Likwidacja programu umożliwi przekierowanie środków na inne obszary, które mogą przynieść większe korzyści społeczne i przyczynić się do trwałego rozwoju kraju.
Dumne zapisy konstytucyjne o suwerenności narodu polskiego pozostają w praktyce funkcjonowania państwa pustymi frazesami. Szczególnie gwałcony jest przejaw suwerenności narodu pozwalający mu stanowić prawo bezpośrednio o czym mówi art. 4 Konstytucji, stawiający władzę Narodu jako alternatywę do sprawowania władzy bezpośrednio, a nie przez przedstawicieli.
Tym czasem ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 851) całkowicie pomija uprawnienia suwerena wynikające z art. 4 Konstytucji, opisane zarówno preambule jak i faktycznie, uprawnienia organów władzy ustawodawczej i wykonawczej do przeprowadzenia referendum, które zostały opisane w art. 125 Konstytucji.
Przyjmując, że tylko Sejm i Prezydent za zgodą Senatu mogą decydować o rozpisaniu referendum, logicznie rzecz biorąc odebraliśmy suwerenność narodu Polskiego, jego najwyższą władze, którą Naród mógłby wykonać w formie niezależnych decyzji bezpośrednich poprzez referendum, niezależne do podległych Narodowi ww. organów państwa.
To zaniedbanie należy natychmiast naprawić i uzupełnić ustawę o referendum ogólnokrajowym o zapis dotyczący referendum suwerenne w myśl art. 4 Konstytucji, niezależne od referendów, które zgodnie z Konstytucją zwołać może Sejm lub Prezydent za zgodą Senatu. Celem ustawy jest więc oddanie głosu Narodowi i uzupełnienie systemu o wiążące referenda obywatelskie.
Obecnie w Polsce obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (ZUS) jest powszechnie stosowane i obowiązuje większość pracujących osób, a także przedsiębiorców. Jest to system oparty na zasadzie powszechności, który nakłada na płatników (pracowników, pracodawców, przedsiębiorców indywidualnych) obowiązek odprowadzania składek na rzecz państwowych funduszów ubezpieczeń społecznych.
Projektowana ustawa przewiduje wprowadzenie dobrowolnego ZUS, co oznacza, że obywatele mieliby możliwość wyboru, czy chcą uczestniczyć w systemie ubezpieczenia społecznego czy też poszukać innych form zabezpieczenia na starość i w razie potrzeby.
Projekt ustawy zakłada możliwość złożenia oświadczenia o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych. W ten sposób osoby, które zrezygnują z ubezpieczenia, otrzymywać będą uzyskiwany przychód bez potrąceń z tytułu ubezpieczeń społecznych. Dla zabezpieczenia pewności obrotu, wnioski w imieniu ubezpieczonych, którzy nie są jednocześnie płatnikami, składać mają ich płatnicy. Warto zauważyć, że osoba traci status ubezpieczonego po złożeniu oświadczenia i wniosku, a utrata statusu ubezpieczonego następuje od wskazanego dnia w wniosku.
Projekt zakłada dodatnie stosownych zapisów do art. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009, 1079, 1115, 1265, 1933, 2185 i 2476, 2707 oraz z 2023 r. poz. 326), a także wprowadzenie nowych zapisów i trybu rezygnacji w projektowanym art. 5a i art. 5b.
Projekt jednocześnie odnosi się do kwestii raportów imiennych oraz deklaracji rozliczeniowych na wypadek wyrejestrowania się z systemu (projektowany art. 41 ust. 15 i 16 oraz projektowany art. 46 ust. 6a i ust. 6b).
Obecnie w Polsce obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne jest powszechnie stosowane i obowiązuje zdecydowaną większość pracujących osób, a także przedsiębiorców.
Projektowana ustawa przewiduje wprowadzenie rezygnacji z ubezpieczenia zdrowotnego. Projekt ustawy zakłada możliwość złożenia oświadczenia o rezygnacji z ubezpieczenia zdrowotnego wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia. W ten sposób osoby, które zrezygnują z ubezpieczenia, otrzymywać będą uzyskiwany przychód bez potrąceń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego.
Projekt zakłada przy tym możliwość powrotu do systemu, poprzez złożenie stosownego oświadczenia. Obciążenie administracyjne w tym zakresie oraz procedura są proste oraz stanowią minimalne obciążenie zarówno dla systemu, jak i zainteresowanych. W założeniu wnioski mają być realizowane m.in. przez platformę usług elektronicznych (PUE).
Projekt zakłada dodatnie stosownych zapisów do ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2561, 2674, 2770 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 658) w zakresie rezygnacji z ubezpieczenia oraz trybu powrotu do systemu.
Obecnie obowiązujące przepisy kryminalizują posiadanie, uprawę i handel marihuaną, co prowadzi do poważnych konsekwencji prawnych dla osób zainteresowanych jej użytkiem. Odstępstwa w tym zakresie dotyczą w zasadzie jedynie konopi włóknistych. W odniesieniu do konopi innych niż włókniste spełnienie wymogów jest tak trudne, że uprawa ta w Polsce nie ma w zasadzie miejsca.
Projekt zakłada zarówno zmiany w zakresie hodowli marihuany i zrównania możliwości hodowli konopi innych iż włókniste na zasadach analogicznych dla konopii włóknistych. Stosowne zmiany dotyczą przede wszystkim art. 36, art. 39, art. 45, art. 47a-47g, art. 49, art. 49a czy art. 51a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172).
Uprawa konopi, w tym konopii innych niż włókniste, zgodnie z założeniami projektu będzie mogła być prowadzona na potrzeby:
1) na potrzeby włókiennicze, chemiczne, celulozowo-papiernicze, kosmetyczne, farmaceutyczne i energetyczne;
2) na potrzeby nasiennictwa i naukowo-badawcze;
3) w celu hodowli odmian konopi włóknistych oraz odmian konopi innych niż włókniste, rekultywacji i remediacji gruntów;
4) na cele spożywcze, weterynaryjne, paszowe, pszczelarskie, nawozowe i izolacyjne;
5) na potrzeby produkcji materiałów kompozytowych, materiałów budowlanych i naturalnych środków ochrony roślin.
Zmniejszone zostają wymogi dotyczące ograniczenia uprawy konopi innych niż włókniste i zbiór ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste, w celu wytwarzania surowca farmaceutycznego. Projekt nie jest przy tym pozbawiony mechanizmów kontrolnych w tym zakresie. Pozostawiony zostaje obowiązek wpisu do rejestru konopii oraz stosownych notyfikacji.
Dodatkowo zmieniane są przepisy karne dotyczące posiadania żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste posiadanych na potrzeby własne, jak również w zakresie dotyczącym penalizacji funkcjonowania rynku konopnego.
Zgodnie z założeniami projektu obecnie istniejąca ustawa z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2023 r. poz. 810.) traci moc.
Obecnie ustawą z dnia 14 marca 2003 r. regulowane są zasady i tryb przeprowadzania referendum ogólnokrajowego w Polsce. Ustawa określa wymogi dotyczące inicjatywy obywatelskiej, liczby popierających wniosek obywateli oraz postępowania związanego z przeprowadzeniem referendum. Jednakże, istnieje potrzeba pewnych zmian, które urealnią procedurę referendalną oraz zagwarantują skuteczne egzekwowanie przepisów.
W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 851) wprowadza się̨ zmiany w zakresie odniesienia do art. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz obowiązku podjęcia stosownych działań przez organy Państwa w razie wpływu stosownej inicjatywy obywatelskiej. Prawidłowe stosowanie art. 4 Konstytucji jako artykułu pryncypialnego i nadrzędnego wyłączać ma dowolność organów w Państwu w organizacji referendum w razie stosownej inicjatywy obywatelskiej.
Projekt wprowadza nowe zasady dotyczące wniosków o przeprowadzenie referendum z inicjatywy obywatelskiej. Zmieniany jest przede wszystkim art. 63, w sposób obligujący nadania stosownego biegu wnioskowi o referendum. Zmniejszono ograniczenia w zakresie zagadnień, które mogą być poddane pod referendum, wyłączając spod referendum w istocie tylko amnestię.
Projekt wprowadza nowe przepisy karne i sankcje dla osób, które przeszkadzają w wykonywaniu inicjatywy w sprawie referendum lub nie podejmują wymaganych czynności w odpowiedzi na wniosek o poddanie sprawy pod referendum. Przewiduje się karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 8. Te przepisy mają na celu zabezpieczenie procesu referendum i zapobieganie próbom zniechęcania lub zakłócania jego przeprowadzenia.
Projekt zmiany ustawy o referendum ogólnokrajowym wprowadza kilka istotnych zmian do obecnego stanu prawnego w Polsce i ma na celu usprawnienie procedury referendalnej oraz zapewnienie ochrony demokratycznego procesu podejmowania decyzji przez obywateli.
Przewidywane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne zostały już omówione w pkt 1 uzasadnienia. Dodatkowo poniżej przedstawione oraz uzupełnione zostają najważniejsze tezy w tym zakresie.
Skutki społeczne:
a) Indywidualna swoboda wyboru: Wprowadzenie dobrowolnego ZUS i ubezpieczenia zdrowotnego daje obywatelom większą swobodę w podejmowaniu decyzji dotyczących swojego ubezpieczenia oraz opieki zdrowotnej. Pozwala to dostosować składki do indywidualnych potrzeb i preferencji, uwzględniając różnorodne sytuacje życiowe i zawodowe. Osoby z własnymi rozwiązaniami zabezpieczają się społecznie na poziomie, który uważają za odpowiedni, co zwiększa poczucie autonomii i odpowiedzialności obywateli za swoje finanse.
b) Redukcja obciążeń finansowych: Dobrowolność składek pozwala na zmniejszenie obciążeń finansowych dla osób o niższych dochodach lub prowadzących działalność gospodarczą. Osoby te mogą dostosować wysokość składek do swojej sytuacji ekonomicznej i planów finansowych, co przyczynia się do większej równowagi w ich budżecie i redukcji ubóstwa.
c) Przeciwdziałanie szarej strefie: Wprowadzenie możliwości rezygnacji z obowiązkowych składek może wpłynąć na zmniejszenie szarej strefy w gospodarce. Osoby, które obecnie nielegalnie unikają płacenia składek, będą miały legalną alternatywę, aby samodzielnie zabezpieczyć się na wypadek choroby, emerytury czy innego rodzaju świadczeń społecznych. To z kolei może prowadzić do wzrostu uczciwości podatkowej i przyczynić się do większej stabilności systemu ubezpieczeń społecznych.
d) Zwiększenie dostępności do opieki zdrowotnej: Wprowadzenie dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego może przyczynić się do zwiększenia dostępności do usług medycznych. Konkurencja między różnymi ubezpieczycielami i dostawcami usług może prowadzić do poprawy jakości i efektywności opieki zdrowotnej. Obywatele będą mogli wybierać spośród różnych pakietów i planów ubezpieczeniowych, dostosowanych do swoich potrzeb, co może przynieść korzyści w postaci skrócenia czasu oczekiwania na świadczenia medyczne.
e) Motywacja do odpowiedzialności za zdrowie: Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne może zachęcić obywateli do większej troski o swoje zdrowie i profilaktykę. Obywatele, którzy świadomie wybierają ubezpieczenie zdrowotne, będą bardziej skłonni korzystać z dostępnych środków prewencyjnych i badań kontrolnych, co może prowadzić do poprawy stanu zdrowia populacji.
Skutki gospodarcze:
a) Zachęta do przedsiębiorczości: Wprowadzenie dobrowolnych składek może stymulować rozwój przedsiębiorczości i samozatrudnienia. Osoby, które obecnie obawiają się wysokich obciążeń finansowych związanych z obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym, będą miały większą motywację do rozpoczęcia własnej działalności gospodarczej, także w długiej perspektywie, a nie tylko w okresie przejściowym (programy mały ZUS, mały ZUS+). To może przyczynić się do wzrostu aktywności gospodarczej i tworzenia nowych miejsc pracy.
b) Konkurencyjność na rynku pracy: Wprowadzenie dobrowolnych składek może wpłynąć na zwiększenie konkurencyjności polskiego rynku pracy. Osoby, które obecnie rezygnują z podjęcia legalnej pracy ze względu na wysokie koszty ubezpieczenia, będą miały większą zachętę do formalnego zatrudnienia. To może wpłynąć na redukcję szarej strefy oraz wzrost liczby osób legalnie opłacających składki.
Skutki finansowe:
a) Elastyczność budżetowa: Dobrowolny składki pozwalają jednostkom na dostosowywanie wysokości składek do aktualnych możliwości finansowych.
b) Redukcja obciążeń państwa: Wprowadzenie dobrowolnego ZUS może zmniejszyć obciążenia finansowe państwa związane z finansowaniem obowiązkowych świadczeń społecznych. Osoby, które zdecydują się na rezygnację z obowiązkowego ubezpieczenia, samodzielnie poniosą odpowiedzialność za swoje zabezpieczenie społeczne, co przyczyni się do odciążenia budżetu państwa.
c) Racjonalizacja polityki zdrowotnej: Konkurencja na rynku usług zdrowotnych sprawi, że państwo oraz zakłady publiczne będą również bardziej zmotywowane do świadczenia usług lepszej jakości.
Skutki prawne:
a) Uznanie prawa do decydowania: Dobrowolne składki są zgodne z zasadą poszanowania autonomii jednostki i jej prawa do samodzielnego decydowania o sobie. Projekt ustawy wprowadza odpowiednie regulacje prawne, które zapewniają ochronę praw obywateli i klarowność procedur związanych z dobrowolnym ZUS i składką zdrowotną.
b) Zachowanie solidarności społecznej: Wprowadzenie dobrowolnych składek nie oznacza rezygnacji z zasady solidarności społecznej. Nadal istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego dla osób, które zdecydują się na pozostanie w obowiązkowym systemie.
Wprowadzenie legalnego posiadania i uprawy konopi innych niż włókniste (marihuana) ma na celu przeprowadzenie kompleksowej reformy polityki narkotykowej, uwzględniającej zmiany społeczne, naukowe i zdrowotne związane z tym zagadnieniem. Projekt ten oparty jest na przewidywanych skutkach społecznych, gospodarczych, finansowych i prawnych, które przedstawiamy poniżej.
Skutki społeczne:
a) Redukcja przestępczości związanej z narkotykami: Legalizacja posiadania i uprawy konopi innych niż włókniste może przyczynić się do redukcji przestępczości związanej z nielegalnym rynkiem narkotykowym. Poprzez legalizację, kontrolę i regulację produkcji oraz dystrybucji, można osłabić wpływ nielegalnych organizacji handlujących narkotykami, a także skupić się na walki z innymi, poważniejszymi przestępstwami.
b) Ograniczenie negatywnych skutków kryminalizacji: Kryminalizacja posiadania i uprawy konopi innych niż włókniste prowadzi do konsekwencji społecznych, takich jak więzienia, kary kryminalne i związane z tym stigmatyzację. Legalizacja może ograniczyć te negatywne skutki dla osób, które używają konopi w celach rekreacyjnych lub medycznych, a jednocześnie skupić się na edukacji, profilaktyce i rehabilitacji.
c) Kontrola jakości produktów: Legalne uprawy konopi umożliwiają wprowadzenie kontroli jakości i bezpieczeństwa produktów, co może minimalizować ryzyko związane z konsumpcją niebezpiecznych substancji. Obywatele będą mieli dostęp do produktów, które spełniają określone standardy, a to może przyczynić się do ochrony zdrowia i bezpieczeństwa społeczeństwa.
Skutki gospodarcze:
a) Tworzenie nowych miejsc pracy: Legalizacja posiadania i uprawy konopi innych niż włókniste może prowadzić do powstania nowych miejsc pracy w sektorze uprawy, przetwórstwa, dystrybucji i sprzedaży. Powstanie legalnego rynku konopi może stworzyć szanse dla lokalnych przedsiębiorców i rolników oraz przyczynić się do wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.
b) Generowanie dochodów dla państwa: Legalizacja konopi może przynieść znaczące dochody dla państwa poprzez opodatkowanie produkcji, sprzedaży i dystrybucji. Te dodatkowe dochody mogą być wykorzystane do finansowania programów społecznych, zdrowotnych czy edukacyjnych.
c) Rozwój turystyki medycznej: Legalizacja konopi w celach medycznych może przyciągnąć zagranicznych pacjentów, którzy poszukują alternatywnych metod leczenia. Rozwój turystyki medycznej może przyczynić się do wzrostu sektora usług medycznych, hotelarstwa i innych powiązanych dziedzin, generując tym samym korzyści gospodarcze.
Skutki finansowe:
a) Oszczędności finansowe: Legalizacja konopi może przynieść oszczędności finansowe dla państwa poprzez zmniejszenie kosztów ścigania, sądzenia i więzienia osób związanych z nielegalnym rynkiem narkotykowym. Środki te mogą zostać przekierowane na bardziej efektywne cele, takie jak programy prewencji, rehabilitacji i leczenia związane z używaniem narkotyków.
b) Wzrost dochodów z podatków: Legalny rynek konopi może przyczynić się do wzrostu dochodów z podatków, które można przeznaczyć na różne cele społeczne, takie jak badania naukowe, edukacja, rehabilitacja osób uzależnionych czy programy profilaktyczne. Dodatkowe dochody mogą również przyczynić się do zwiększenia inwestycji w sferze zdrowia i nauki.
Skutki prawne:
a) Regulacja i kontrola: Legalizacja konopi pozwala na wprowadzenie regulacji i kontroli nad produkcją, dystrybucją i sprzedażą. Ustawa powinna precyzyjnie określić ramy prawne dotyczące uprawy, posiadania, dystrybucji, minimalnego wieku i innych aspektów związanych z konopiami, aby zapewnić odpowiednią ochronę interesów obywateli i społeczeństwa.
b) Ochrona zdrowia publicznego: Przyjęcie ustawy powinno uwzględniać ochronę zdrowia publicznego poprzez wprowadzenie odpowiednich regulacji dotyczących jakości produktów, bezpieczeństwa, limitów ilościowych, etykietowania i odpowiedniej edukacji dotyczącej konsumpcji konopi.
c) Internacjonalizacja polityki narkotykowej: Wiele krajów na świecie już wprowadziło lub rozważa wprowadzenie podobnych regulacji dotyczących konopi. Legalizacja konopi innych niż włókniste może przyczynić się do internacjonalizacji polityki narkotykowej, współpracy międzynarodowej oraz wymiany najlepszych praktyk w zakresie regulacji i kontroli.
W kontekście przewidywanych skutków społecznych, gospodarczych, finansowych i prawnych, związanych z długoterminową kontynuacją tego programu, zasadne staje się rozważenie likwidacji programu. Poniżej przedstawiamy argumenty uzasadniające tę decyzję.
Skutki społeczne:
a) Efektywność rozdysponowania środków: Po pewnym okresie funkcjonowania programu "Rodzina 500+", konieczne jest przeanalizowanie jego efektywności i celowości. Likwidacja programu pozwoli na dokładne ocenienie, czy środki finansowe zostały odpowiednio rozdysponowane i czy faktycznie przyczyniły się do redukcji ubóstwa dziecięcego oraz poprawy warunków życia rodzin.
b) Samodzielność i odpowiedzialność: Likwidacja programu "Rodzina 500+" może zachęcać rodziny do większej samodzielności i odpowiedzialności za własne dochody. Rodziny mogą być motywowane do podejmowania aktywności zawodowej lub podjęcia działań zmierzających do poprawy swojej sytuacji finansowej. To może przyczynić się do wzmocnienia poczucia własnej wartości i niezależności.
c) Skuteczność innych programów społecznych: Likwidacja programu "Rodzina 500+" może umożliwić skoncentrowanie zasobów na innych programach społecznych, które skutecznie wspierają rodziny w potrzebie, ale mogą wymagać większej uwagi i środków finansowych. Przykładami mogą być programy wsparcia edukacyjnego, zdrowotnego, mieszkaniowego lub zawodowego.
Skutki gospodarcze:
a) Redystrybucja środków: Zasoby finansowe, które obecnie są przeznaczane na program "Rodzina 500+", mogą zostać przekierowane do innych dziedzin gospodarki, które wymagają inwestycji. Mogą to być inwestycje w infrastrukturę, sektor prywatny, badania i rozwój, które mają potencjał generowania nowych miejsc pracy i zwiększenia konkurencyjności gospodarki.
b) Zwiększenie elastyczności budżetu państwa: Likwidacja programu "Rodzina 500+" może przyczynić się do zwiększenia elastyczności budżetu państwa. Środki finansowe, które są obecnie przeznaczane na program, mogą zostać przekierowane na inne cele społeczne, takie jak edukacja, ochrona zdrowia, kultura czy innowacje. To może wpływać na długoterminowy wzrost gospodarczy kraju.
Skutki finansowe:
a) Oszczędności finansowe: Likwidacja programu "Rodzina 500+" może przynieść oszczędności finansowe dla państwa. Koszty administracyjne związane z programem mogą zostać zredukowane, co umożliwi skierowanie tych środków na inne cele publiczne lub zmniejszenie deficytu budżetowego.
b) Zachęta do samodzielności finansowej: Zamiast polegać na świadczeniach społecznych, likwidacja programu "Rodzina 500+" może zachęcić rodziny do poszukiwania samodzielnych źródeł dochodów. To może prowadzić do większej aktywności zawodowej, podnoszenia kwalifikacji i zwiększenia motywacji do osiągania sukcesów ekonomicznych.
c) Konieczność efektywnego wykorzystania środków publicznych: Program 500+ generuje znaczne koszty dla budżetu państwa. Likwidacja programu umożliwiłaby przekierowanie tych środków na inne obszary, które mogą przynieść większe korzyści społeczne, takie jak rozwój edukacji, służba zdrowia, infrastruktura czy wsparcie osób starszych. W obliczu ograniczonych zasobów publicznych konieczne jest rozważenie alternatywnych sposobów alokacji środków, które przyczynią się do trwałego rozwoju kraju.
Skutki prawne:
a) Skuteczność polityki społecznej: Likwidacja programu "Rodzina 500+" wymaga równocześnie rozważenia innych skutecznych narzędzi polityki społecznej, które skupią się na zapewnieniu wsparcia rodzinom w potrzebie. Analiza i reorganizacja systemu świadczeń społecznych mogą pomóc w zapewnieniu, że zasoby są skierowane do osób najbardziej potrzebujących, jednocześnie zapewniając wsparcie w dłuższej perspektywie czasowej.
Wprowadzenie obowiązku realizacji referendów na wniosek 500 tys. obywateli ma na celu wzmocnienie demokracji, partycypacji społecznej i większego zaangażowania obywateli w procesy podejmowania decyzji politycznych. Przyjęcie takiego rozwiązania przyczyni się do wzbogacenia dialogu społecznego i uwzględnienia różnorodnych opinii w procesach legislacyjnych. Przewidywane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne tej inicjatywy są następujące.
Skutki społeczne
a) Zwiększenie zaufania obywateli do instytucji: Obowiązek realizacji referendów na wniosek 500 tys. obywateli przyczyni się do zwiększenia zaufania i legitymacji instytucji państwowych, które będą musiały brać pod uwagę zdanie szerokiej grupy społecznej przy podejmowaniu kluczowych decyzji.
b) Uczestnictwo obywateli: Referenda na wniosek obywateli umożliwią aktywne uczestnictwo w procesach politycznych i demokratycznych. Będą sprzyjać podnoszeniu świadomości obywateli na temat polityki publicznej, mobilizacji społecznej i promowaniu partycypacji obywatelskiej.
Skutki gospodarcze:
a) Wzrost transparentności i stabilności: Obowiązek realizacji referendów na wniosek 500 tys. obywateli może przyczynić się do większej transparentności procesów politycznych, co z kolei może zwiększyć stabilność gospodarczą i przewidywalność dla przedsiębiorców.
b) Promowanie innowacyjności i przedsiębiorczości: Dialog społeczny, jaki powstanie w wyniku referendów, może przynieść korzyści gospodarcze poprzez promowanie innowacyjności, rozwoju przedsiębiorczości i tworzenie sprzyjającego środowiska dla inwestycji.
Skutki finansowe:
a) Koszty organizacji referendów: Wprowadzenie obowiązku realizacji referendów na wniosek 500 tys. obywateli wiąże się z pewnymi kosztami organizacyjnymi, takimi jak przygotowanie i przeprowadzenie referendum. Konieczne będzie uwzględnienie tych kosztów w budżecie państwa. Jak jednak pokazuje praktyka zebranie takiej liczby podpisów jest bardzo trudne. W praktyce nawet 100 tys. podpisów pod inicjatywa ustawodawczą nastręcza obywatelom trudności, wobec czego spodziewana liczna referendów nie jest znacząca.
b) Efektywna alokacja środków publicznych: Referenda na wniosek obywateli mogą pomóc w skierowaniu środków publicznych na obszary społeczne i gospodarcze, które są najważniejsze dla społeczeństwa. Obowiązek realizacji referendów pozwoli na uwzględnienie preferencji obywateli i przekształcenie ich w konkretne decyzje polityczne.
Skutki prawne:
a) Legitymacja demokratyczna: Wprowadzenie obowiązku realizacji referendów na wniosek 500 tys. obywateli jest zgodne z duchem demokracji i zasadą suwerenności narodu. Umożliwia obywatelom bezpośrednie uczestnictwo w procesach legislacyjnych i daje im możliwość wpływania na politykę publiczną.
b) Dostosowywanie litery prawa do obowiązujących relacji społecznych: Regulacja pozwoli na polepszenie procesu stanowienia prawa w odpowiedzi na realne potrzeby społeczeństwa obywatelskiego.
Zgodnie z art. 66 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, przed rozpoczęciem prac nad opracowaniem projektu aktu normatywnego określającego zasady podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej dokonuje się:
1) analizy możliwości osiągnięcia celu tego aktu normatywnego za pomocą innych środków;
2) oceny przewidywanych skutków społeczno-gospodarczych, w tym oceny wpływu na mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców oraz analizy zgodności projektowanych regulacji z przepisami ustawy.
Wyniki oceny i analiz, o których mowa powyżej, zamieszcza się w uzasadnieniu do projektu aktu normatywnego lub w ocenie skutków regulacji, stanowiącej odrębną część uzasadnienia projektu aktu normatywnego.
Zgodnie zaś z art. 68 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w przypadku stwierdzenia wpływu projektu aktu normatywnego na mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, przy opracowaniu projektu aktu normatywnego dąży się do proporcjonalnego ograniczania obowiązków administracyjnych wobec tych przedsiębiorców albo uzasadnia brak możliwości zastosowania takich ograniczeń.
Projekt ustawy w zakresie dotyczącym likwidacja świadczenia wychowawczego czy wiążących referendów obywatelskich nie wpływa na sytuację przedsiębiorców w omawianym zakresie.
W odniesieniu do przepisów dotyczących wykonywania działalności gospodarczej w zakresie uprawy marihuany projekt te regulacje liberalizuje, co również nie wpływa na obciążenia dla przedsiębiorców ani samą istotę prowadzenia działalności w Polsce.
Natomiast projekt ustawy w zakresie dotyczącym dobrowolnych składek ZUS i dobrowolnych składek zdrowotnych spełnia wymogi ww. art. 68 i art. 66 ustawy - Prawo przedsiębiorców.
Projekt ustawy w zakresie dotyczącym wprowadzenia dobrowolnych składek ZUS i dobrowolnych składek zdrowotnych jest zaś wynikiem przeprowadzonej analizy możliwości osiągnięcia celu tego aktu normatywnego za pomocą innych środków oraz oceny przewidywanych skutków społeczno-gospodarczych, w tym oceny wpływu na mikroprzedsiębiorców, małe i średnie przedsiębiorstwa oraz analizy zgodności projektowanych regulacji z przepisami ustawy.
Przed rozpoczęciem prac nad projektem ustawy przeprowadzono analizę możliwości alternatywnych rozwiązań. W rezultacie stwierdzono, że wprowadzenie dobrowolnych składek ZUS i dobrowolnych składek zdrowotnych stanowi najlepsze narzędzie do realizacji celów ustalonych przez ten akt normatywny. Inne możliwe środki, takie jak zmiany w systemie podatkowym czy inne formy wsparcia przedsiębiorców, nie zapewniałyby takiego stopnia elastyczności i dostosowania do indywidualnych potrzeb przedsiębiorców w omawianym kontekście.
Przy opracowaniu projektu ustawy dokonano oceny przewidywanych skutków społeczno-gospodarczych. Zostały one omówione także powyżej. Przewiduje się, że wprowadzenie dobrowolnych składek ZUS i dobrowolnych składek zdrowotnych będzie miało następujące skutki:
Projekt ustawy nie stanowi też nadmiernego obciążenia dla płatników, którzy będą musieli złożyć tylko prosty formularz. Taka organizacja tego procesu pozwoli im też na prawidłową kontrolę nad przekazywanymi wypłatami oraz w kontekście istniejących obowiązków w zakresie deklaracji i rozliczeń z pracownikami.
Zasadniczo projekty ustaw odciążają budżet Państwa lub pozwolą na wygenerowanie nowych wpływów do budżetu. Wpływy te w całości zrekompensują koszty przewidywane na realizację ewentualnych postulatów kosztowych.
Jak wskazuje NIK w raporcie dotyczącym Realizacji Programu „Rodzina 500 Plus”: “w latach 2016-2017 na realizację przez gminy zadań w tym zakresie – także na wdrożenie ustawy i na koszty obsługi Programu wydano ponad 40 mld zł (w 2016 r – 17,4 mld zł i 2017 r. – 23,5 mld zł)”.
Sama już rezygnacja z programu 500+ pozwoli na oszczędność na poziomie ok. 23 mld zł rocznie na same środki przeznaczane na wypłaty, jak również pozwoli zaoszczędzić na niebagatelnych kosztach obsługi programu.
Znaczne wpływy do budżetu Państwa zostaną wygenerowane także w związku z rozwojem przemysłu konopnego wobec liberalizacji przepisów dotyczących uprawy konopi innych niż włókniste oraz podatków w tym zakresie.
Według estymacji New Frontier Data, roczna sprzedaż produktów z CBD na terenie Unii Europejskiej w 2022 roku wyniosła 10,10 mld euro, a przez kolejne 3 lata może wzrosnąć nawet do 13,60 mld euro. Polska już dziś może pochwalić się niemałym 8-procentowym udziałem w wartości rynku konopnego wśród krajów europejskich. Jak pokazuje raport Euromonitor International, rodzimy rynek w ostatnich trzech latach wzrósł czterokrotnie, osiągając w 2021 roku liczbę 900 mln zł. Według raportu „The Poland Cannabis White Paper” sprzedaż produktów z CBD nad Wisłą może sięgnąć w 2028 roku niebagatelną kwotę 2 mld euro. W przypadku liberalizacji przepisów, wpływy te byłyby znacznie większe.
Ważne jest oczywiście przeprowadzenie szczegółowej analizy finansowej i opracowanie odpowiedniego planu finansowego, uwzględniającego koszty i potencjalne źródła finansowania projektu. Zagwarantować zrównoważony charakteru projektu i minimalizacji negatywne skutki dla budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego jest także elementem bardziej złożonym, w zakresie tego, w jaki sposób tworzony i realizowany jest budżet państwa.
Tylko w przypadku proponowanych zmian dotyczących dobrowolnych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne mowa jest o stosownych aktach wykonawczych, które mają precyzować wnioski i oświadczenia.
Będą to w załączeniu proste dokumenty, obejmujące:
1) imię i nazwisko oraz numer PESEL, a w razie, gdy nie nadano numeru
PESEL - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu;
2) miejsce zamieszkania;
3) dzień utraty statusu ubezpieczonego lub dzień powrotu do ubezpieczenia – w przypadku ubezpieczenia zdrowotnego.
Wzór oświadczenia o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczeń społecznych ustalać ma, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Wzór oświadczenia o rezygnacji z ubezpieczenia zdrowotnego wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z ubezpieczenia ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego. Analogicznie wzór oświadczenia o zamiarze ponownego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Projektowana ustawa nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597) i w związku z tym nie podlega notyfikacji.
Przedmiot projektowanej regulacji jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy nie podlega obowiązkowi przedstawienia właściwym organom i instytucjom Unii Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu, w celu uzyskania opinii, dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia.
Referendum w sprawie brexitu pięlegnacji aktualności gospodarka duży chwila bo portal o biznesie. U S T A W A z dnia……………….. 2023 r. o dobrowolnych składkach ZUS dla każdego obywatela (pensja w całości na konto bez potrąceń ze strony państwa a przedsiębiorcy bez zus) wraz z likwidacją 500+ oraz legalizacją marihuany i przywróceniem władzy bezpośredniej Narodu nad politykami zgodnie z art. 4 konstytucji. Do prawo przechodzi referendum dobry wyniki referendum anglia. Była brexit co oznacza spokojny czy by zwalczać co to referendum, co to referendum, brexit definicja. Referendum spada głęboki budżet dobrego chyba że by.
